Sen bilmesen de, işler böyle yürür bu semtte

Yaşamların sustuğu,
Suyun çekildiği,
Çeliğin susayıp demirin erdiği bir çağda;
Yitip giderken insanlığımız,
Biraz daha insan oluyor,
Biraz daha bağırıyor ve
Biraz daha seviyoruz.
Bir çiçeğin boyun buüktüğü
Bir kedinin yavrusunu yediği,
Akrebin incelik,
Yılanın pazarlık,
Çakalın insanlık yaptığı bir aurada,
Yürüyorken ayaklarının üstünde bir bebek,
Biz dövüşerek sevmeye aşina olduk.
Ne garipsin ey insan,
Ne diye korkar durursun en beklediğin andan!
Ne diye soğur, ne diye utanirsin insanlığından!
Utandirirlar üstadım.
Mesele neyden utandığında değil, nasıl utandığındadır!
Seviyorum bir sodayi kavrar gibi seni.
Seviyorum bir kavganın içindeyken düşünmeyi güzelliğini.
Bir o kadar da korkuyorum.
El kitap!
Ben de insanım.
Her insan gibi!