"Bak Rahim, bana bunu soruyorsun ama bence senden nefret etmediğimi söylemem yeterli senin için. Böyle bir sorunun cevabını hak ettiğini düşünmüyorum. İyi anlamda değil, kötü anlamda hak etmekten bahsediyorum. Bu yaştan sonra başka birinden azar işitmeyi hak etmediğini düşünüyorum. Bu yüzden lütfen sorunun cevabında ısrarcı olma." "Anladım abi. Eyvallah. Sormayacağım." Bu diyalog Rahim'in yüreğini cız etti. Yusuf'un kendine dair düşüncesini anlayamamıştı. Muhtemelen şunu demek istemişti: "Bak Rahim, sıçtın batırdın yeterince. Bari sıvama! Hala pişkince yüzüme bakıp ne düşündüğümü sorma. Haksızsın ama üste çıkmaya bari çalışma. Yeter." Fakat emin değildi. Hemen ardından şu sözleri anarak rahatlamayı tercih etti: "hatalarımın bedelini incittiklerinize sayarsınız." Birasının son yudumunu devirip kalktı. Yusuf'un elini sıktı. Yusuf naif bir şekilde ayağa kalkıp sarıldı. Ayrıldı seri adımlarla. Son metroyu kaçırır gibiydi. Ama Rahim ...